Passejades, camins i fulles









Són molts mesos sense tenir un bocí d’alegria, de relax ni de recarregar piles. Tot i que, de moment encara no podem trobar-nos amb tots els qui estimem, avui prop del mar hem agafat energia per continuar.
A l’oficina parlàvem de:
Ets capaç de trobar les paraules següents a la sopa de lletres? (Castellà)
AGRICOLA |
AGRICULTURA |
BRAZO |
CARGA |
CARGADORA |
CONCRETO |
CONSTRUCCION |
DEMOLICION |
EXCAVADORA |
HORMIGON |
JOYSTICK |
LIVIANO |
MIXTA |
NEUMATICOS |
ORUGAS |
PALA |
PERKINS |
PLUMA |
RECICLAJE |
Finalment el 2 de novembre arriba el dia que tornem a l’oficina i podem parlar cara a cara de la diferència entre una excavadora i una cargadora o de les diferències del formigó cel.ular o armado.
Si et falta alguna paraula per trobar, aquí tens la solució a la sopa de lletres
Por Rosa López
#PasionConTinta |
Empezaba a trabajar en un sitio, estaba un tiempo en el que conocía a personas diversas, me reajustaba en la forma de hacer o de decir, compartía momentos de tensión, algún cumpleaños, pocas cenas de empresa, aunque sí algún vermut pro-navidades y cuando ya creías tenerlo todo controlado para poder trabajar mejor llegaba la notificación que te recordaba que tu lugar no era éste.
Cómo puede ser de indigesto el pasado cuando una y otra vez se repite la misma historia.
Crees que para escapar de esta dinámica tienes que buscar lugares nuevos, otras personas, otras responsabilidades. Te esfuerzas, contactas, esperas y un día responden a tu llamada. Se inicia de nuevo la rutina del comienzo: las presentaciones, expectativas, buenas y malas caras.
Te incorporas de nuevo, pero te recuerdan que sustituyes, que no es tu sitio, que nunca podrás integrarte porque por todas partes hay quien se encarga de mantener el recuerdo de un fantasma de compañero o compañera que, sin simpatizar con él se ha convertido en tu peor pesadilla por si decide volver a ocupar nuevamente su puesto de trabajo.
Con el tiempo te das cuenta que para ti lo anormal se ha convertido en cotidiano, lo injusto en lo llevadero y la incertidumbre en tu motor de esperanza.
Llega un día en el que te plantas, decides dejar de respirar toxicidad, filtrar desde contactos a ideas… entonces es cuando respiras aire nuevo, sin filtros.
Respirar aire sano llena los pulmones, abre la mente, recupera el correcto ritmo cardíaco y te llena de energía positiva.
Si no has estado realizando estas buenas prácticas cuando te llega el momento de hacerlo por primera vez te das cuenta que no sabes.
La emoción te supera, la mente te traiciona.
De ser un todo te divides en cientos de fragmentos que cada uno de ellos intenta jugar su papel principal. No sirve esta actuación, te paraliza, te bloquea sin dejar que expulse al exterior toda esa alegría contenida que guardas dentro de ti como un tesoro para que no se vaya, no escape, ni se percaten los que en el pasado te la jugaron.
El resultado es una emoción contenida de un cuerpo que se resiste a ser feliz, por precaución, por miedo a sentir algo mejor que hasta el momento.
El corazón late como olas de emoción que al resto del cuerpo transmiten su vibración.
La respiración capta el sentimiento, dejemos que se evapore el miedo…
Sensaciones extrañas invaden nuestro ser… dejemos que pasen porque empezamos a captar nuevas frecuencias para amarnos.
En una oleada de energía decido dar rienda suelta a la escritura. Es terapia, es cultura.
Todos sabemos que es mejor ser bueno que malo, es mejor actuar bien que mal, que cuidado con lo que haces porque te acabará llegando a ti de otra forma… en fin que nuestros actos se relacionan por una causa / efecto o efecto / causa y, que tarde o temprano, tendremos que rendir cuentas a lo que hemos hecho en el pasado pues de alguna manera con nuestras acciones hemos creado nuestro futuro.
Hace unos meses comentaba con mi amiga Úrsula sobre este tema. Ella es muy conocedora del tema y tiene claro que lo bueno que nos toca acaba por llegar.
Os confieso una cosa: La verdad. Cuando tuvimos esta conversación personalmente no lo veía muy claro porque si eso era cierto a mi me estaba constando mucho ver el lado bueno de algunas cosas. Por lo que luchaba no llegaba a mi, y a veces hasta me enfadaba. Como casi todo en esta vida las preocupaciones y las decepciones se acaban solucionando con lo mismo: Grandes dosis de Paciencia.
Una vez decidí que decidí creer que las palabras de Úrsula eran ciertas empecé a realizar nuevas acciones;
en algún caso también tuve que realizar “no acciones”. Quizás en otra ocasión explique en qué consistieron.
Lo cierto es que poco a poco he empezado a notar cambios positivos, pequeñas situaciones que me favorecen. Mi entorno está consolidado y lo que daba por imposible parece que puede llegar a ser tangible.
You must be logged in to post a comment.